Нават грошы на іх набыццё адкладвалі і збіралі. І сёння яны – паўнапраўныя гаспадары і даглядчыкі «чарады» ў 15 курэй. Не так даўно гаспадарка павялічылася яшчэ на тры гадаванцы – невялічкія качаняты, якія таксама прыйшліся даспадобы юным клапатлівым памочнікам таты і мамы. Хапае каля дома месца і для любімых жонкай кветак, градак, парніка, засаджанага клубнікай участка для ласавання дзецям.

Так з маленства прывучаюцца хлапчукі да працы, адказнасці, набываюць магчымасць праявіць сябе ў канкрэтнай справе. Відаць, ім ёсць з каго браць прыклад у сям’і – мнагадзетнай, дружнай, працавітай.

– Гэты тытул мы набылі толькі паўтара года назад, калі на свет з’явілася Арынка, – расказвае Аляксей. – Так што жонка зараз знаходзіцца ў дэкрэтным водпуску і на яе плячах большая частка клопатаў пра дзяцей і дамашнюю гаспадарку. Хапае іх і ў мяне, бо работы вакол дома засталося яшчэ шмат. Вось, напрыклад, на Дзень маці ў мінулую суботу рабілі матулі рукатворны падарунак – залівалі па яе просьбе падмурак пад тэрасу. Хочацца ж, каб не толькі ў доме была створана ўтульнасць, а і вакол яго. Думаю, што і Дзень бацькі будзем таксама адзначаць працоўнымі подзвігамі і здзяйсненнямі па добраўпарадкаванні дома і ўчастка.

Дарэчы, дом у Кісялёвых атрымаўся адмысловым, аж на 120 квадратных метраў. Будавалі яго за ўласныя сродкі, бо на той час статуса мнага-дзетнай сям’і не мелі. Узвялі яго за два гады ў новым мікрараёне так званай леснічоўкі. Месца размяшчэння ўчастка, па словах Аляксея, выдатнае: і лес побач, і да работы пяць мінут пешшу. Дарэчы, працуе мужчына вадзіцелем у раёне газазабеспячэння і карыстаецца павагай у калектыве, бо не толькі старанна выконвае свае абавязкі, а і пры неабходнасці (напрыклад, на час водпуску) можа за-мяніць калегу.

– З жонкай мы не раздзяляем абавязкі, а выконваем іх разам, – расказвае Аляксей, – хаця ёй, безумоўна, дастаецца больш. У плане выхавання, напрыклад, яна – самы галоўны аўтарытэт для дзяцей, яе слухаюцца і пабойваюцца, не тое, што мяне: калі і паўшчуваю, дык праз пяць мінут абніму і спяшаюся на работу ці вакол дома ўпраўляцца.

– Мае абавязкі – даставіць дзяцей у школу і садок, праверыць і дапамагчы зрабіць урокі, паняньчыцца з імі, пакуль матуля занятая або адпачывае. Калі-нікалі знаходжу вольную хвілінку для сябе, каб заняцца любімай справай – рыбалкай (іншы раз бяру з сабой і хлапчукоў). У мяне дзве лодкі і матор, так што часта займаюся тролінгам (рыбачу на “дарожку”) і часта забяспечваю сям’ю свежай рыбай, большай часткай – шчупакамі.

– Я ўдзячны лёсу і сваёй сям’і за тое, як склалася маё жыццё, – дадае мужчына. – Удзячны бабулям і дзядулям, якія дапамагаюць нам. Дзякуючы падтрымцы дзяржавы, з упэўненасцю гляджу ў заўтрашні дзень сваіх дзяцей, на выхаванне якіх мы атрымалі сямейны капітал…

На мінулым тыдні гаспадарка Кісялёвых зноў прырасла. Чарговай уцехай дзяцей стаў махнаты калматы двухмесячны сабака.

Анатоль ПАЛЫНСКІ.

Фота аўтара.