А прывёў яго ў гэтую прафесію прыклад роднага дзядзькі Анатоля Антонавіча– чалавека паважанага, ардэнаносца, ветэрана галіны, які таксама з’яўляўся адмысловым грэйдарыстам і майстрам найвышэйшага класа.

Так што вучыцца спасцігаць азы прафесіі і стаўлення да яе ў Аляксандра Паўлавіча было ў каго. Сёння ўжо і ён можа стаць годным настаўнікам і перадаваць свой вопыт, раскрываючы тайны высокага майстэрства работы на дарозе.

Гэтым днямі Аляксандр Несцяровіч разам са сваімі калегамі заняты добраўпарадкаваннем аграгарадка Паплавы. Вуліцы, на якіх папрацавалі дарожнікі, на вачах пераўвасабляюцца, робяцца роўнымі, прыгожымі, утульнымі. І вельмі прыемна ўсведамляць, што ў створаным харастве і зручнасцях для людзей ёсць і твая заслуга.

На жаль, пакуль што ў Аляксандра Несцяровіча няма ордэнаў. Але той факт, што яго фотаздымак - як аднаго з лепшых працаўнікоў Бярэзіншчыны - будзе занесены на раённую Дошку гонару, таксама шмат аб чым сведчыць, і перш за ўсё - аб прызнанні яго заслуг.